Obudowa SIO2SD
Pewnego dnia postanowiłem zakupić interfejs SIO2SD do Atari... z wiadomych powodów...
Problem w tym, że sprzedawane są tylko wnętrzności interfejsu, z którymi trzeba coś zrobić.
Są dwa warianty:
- interfejs wewnątrz Atari
- interfejs na zewnątrz w jakieś obudowie...
Każdy sposób ma swoje zalety i wady. Pierwszy daje pewniejszą i wygodną pracę, ale za to jest związany z jednym egzemplarzem Atari
i wymaga dość daleko idących przeróbek samego komputerka.. Drugi to przede wszystkim mobilność interfejsu (jak dzieciakowi włączam jakąś grę,
to podłączam interfejs, wczytuję program i zabieram SIO2SD), prostsze wykonanie nie związane z cięciem obudowy Atari.. co mnie bardziej interesuje.
Pierwszy problem to znalezienie obudowy.. od magnetofonu za duża, od XEP80 za niska no i szkoda urządzenia...
Wybrałem się jednak do sklepu elektronicznego z interfejsem do przymiarek... i znalazłem coś bardzo spasowanego, co mieści urządzenie
i jest w miarę poręczne.
Niestety nie mam fotki całej obudowy... bo zaraz po powrocie zabrałem się za przeróbki.
ETAP RZEŹBIENIA
Na początek trzeba było lekko spiłować narożniki płytki Sio, aby się zmieściła pomiędzy dystansami od śrub obudowy...
Na pierwszy ogień poszło wycięcie otworu na pleksi oraz wycięcie szybki... Następnie "szparka" na kartę SD oraz wycięcie na przewód
(udało się, że dysponowałem już wtykiem z SIO2PC oraz starym kablem od magnetofonu.. nie musiałem rozbebeszać sprawnego magnetofonu :)
Kolejna sprawa to dopasowanie dystansów obudowy (musiałem je lekko podciąć, jeden bardziej bo blokował kartę SD).
Następnie otworki pod przyciski i rzeźbienie mamy na ukończeniu...
ETAP MONTOWANIA
No to przebrnęliśmy do następnego etapu prac, czyli usuwania i mocowania elementów.
W pierwszej kolejności trzeba wstawić nasze przyciski
.. oraz je czymś przysmarkać..
Kolejną sprawą to obróbka interfejsu, czyli należy się pozbyć diod LED, odłączyć i dopasować jakiś potencjometr oraz podłączyć przewody
w miejsce diod oraz pod przyciski (przycisków nie trzeba usuwać).
Wyciąganie dobrze zamocowanych elementów nie jest przyjemne... łatwo zerwać ścieżkę... lepiej zamówić interfejs bez zbędnych elementów...
Poniżej interfejs po wstępnym montażu.
A tu jak się sprawa ma od dołu.. dodatkowo pojawił się potencjometr z dorobioną gałeczką i guziczek power od PC (przycisk turbo w starych obudowach)...
normalnie można by zrobić otwór pod śrubokręt,
gdyż jasność wyświetlacza się rzadko reguluje .. (jest już dość ciasno)
Poniżej spód SIO2SD po skręceniu... Widać jedną śrubę inną (jest dłuższa), a to za sprawą kolizji z gniazdem SD..
trzeba było bardziej podciąć kołeczek.
NA KONIEC..
Na koniec pozostały detale w postaci diod, kartki z opisem i voila... (to odbicie, fałdy to aparat foto)
Niestety nie obyło się bez zadziorów.. Chwila nieuwagi i przytarcie pod przyciskami DRIVE i FILE gotowe.. trzeba uważać..
Można było więcej czasu poświęcić na krawędzie wokół pleksi.. ale cóż .. chęć zakończenia prac była silniejsza :)
CO DALEJ
Po skończeniu budowy naszła mnie myśl o małej produkcji gotowego SIO2SD z wykorzystaniem zmontowanej płytki...
Zacząłem analizować mój prototyp, pod kątem poprawek i uproszczeń budowy i doszedłem do wniosku, że da się zrobić.. tylko czasu mało...
Jeden z problemów to kabel SIO... a raczej jego wtyk (nie jestem zwolennikiem kastrowania magnetofonów.. mam do nich sentyment).
Zacząłem kombinować z różnymi wtykami od PC .. i coś się udało zmontować...
Jak widać jest to zlepek dwóch wtyków zasilania od zasilacza PC AT (w nowszych też się takie spotykało jako dodatek).
Po przycięciu, przeszlifowaniu i sklejeniu kropelką pasuje to bardzo dobrze, dając przy tym dużo lepszy styk niż oryginalny wtyk SIO,
a to za sprawą solidniejszych styków, które obejmują piny.
Wykonana na szybko, ale jest jakaś alternatywa pod hasłem "ochrony magnetofonów"...
Maciej Hauke (Rocky) Poznań 2007
meh[at]op[dot]pl
